Omdat ik weet hoe het is, loop ik voor het Leontienhuis

Als iemand die al 19 jaar leeft met eetstoornissen (maar nu wel gelukkig zo’n 95-99% hersteld is!), weet ik hoe eenzaam en verwoestend het kan zijn en hoe moeilijk het is om de juiste steun en hulp te vinden. En ik weet als geen ander hoeveel impact het heeft gehad op de mensen die mij liefhebben (en die ik liefheb). Maar ik weet óók wat de kracht is geweest van hun eindeloze vertrouwen in mij, hun eeuwige steun – zonder hen had ik het niet gekund. Dat is waarom ik me al jaren inzet om bewustzijn te creëren en hopelijk, in de toekomst, zelf herstellende mensen te helpen zich weer meer thuis te voelen in hun eigen lichaam.

Met veel verdriet lees ik telkens weer nieuwsberichten over lange wachtlijsten (waar ik helaas alles van weet) en over de toename in het aantal patiënten. Ik hoor de gesprekken om me heen; gesprekken waarin het lichaam als prestatie gezien wordt, en eten als goed-fout (en helaas steeds vaker als fout) – gesprekken die me zorgen baren. Dat moet anders.

Daarom steun ik, samen met mijn man (steun en toeverlaat), met liefde bestaande, waardevolle initiatieven zoals het Leontienhuis – een plek voor hen die een eetstoornis hebben en hun naasten, waar zij in een veilige, begripvolle omgeving de ruwe wateren van herstel samen kunnen verkennen. Want iedereen verdient herstel, en samen sta je sterker.